3/12/2010

Amago de obituario

Es lo que podría parecer este bloc. Pero también es un diario de duelo... intermitente como diario: no acudo a él cada vez que el duelo se hace presente. Le llamo duelo, porque hay quien le llama así y parece que de esa manera se encasille en un periodo -más o menos largo- que tiene una duración determinada (aunque imposible de determinar). Lo llamo así, pero yo creo muchas veces que tristeza, otras desamparo; a veces es desconsuelo, y otras una impotencia infinita. No siempre siento todo a la vez. Muchas veces es tristeza, a veces ligera de sobrellevar, otras paralizante; pero tristeza.*


Es curioso o al menos a mí me resulta inesperado que los formalismo me impongan el recuerdo vivo de una ausencia. Cambiar unos cargos, hacer un trámite burocrático... de repente ayer no quería salir de casa y hacer eso que forma parte de mi cotidianeidad, ir a una asamblea de vecinos.


Sin embargo, ayer no sentí tristeza, era tensión, volvió el enfado con no-sé-con-qué (porque no puede ser sino contra el azar), la rabia de que ella no pudiera estar allá...y me faltaban las palabras, también la presencia. Sentía como si la mía se desdibujara a cada momento que constataba su ausencia.

Min 6'30''




Y otra vez, la Rae se queda corta: 7. adj. Doloroso, enojoso, difícil de soportar.
 
Creative Commons License
obra de schokolade-n està subjecta a una llicència de Reconeixement-Compartir Igual 3.0 Espanya de Creative Commons
Creat a partir d'una obra disponible a schokolade-n.blogspot.com